BİR VARMIŞ, BİR YOKMUŞ...
Dağların sonsuz ululukta, ovaların görülmez genişlikte olduğu nice gezegen varmış…
Her şey bir şeyin sonucu ya da nedeni iken kendini zamanın merkezi sayan çok insan varmış. Oysa sadece gelip geçiyorken uğruyor, heybemize aldığı kadarını dolduruyoruz… Dökmeden saçmadan kendimize ayrılan sürenin tadına varmaya çabalıyoruz. Hem dün vardır içinde hem de yarın….
Günlerden bir gün öte gezegenler arası tur yapan Tulpar, kocaman kanatlarını açıp uzay zaman yolculuğuna çıkmış. Sahibi kabul ettiği Kul’un, henüz haberi olmasa da Tulpar’a ihtiyacı varmış.
Tulpar, Dünya çekim alanına girdiğinde kanatları ile kendini sarmış. Ateş topuna dönen bedeni yerküreye yaklaştıkça küllerinden yenilenmiş… Dünya gözünün görüp görebileceği en alımlı küheylan olarak algılanır olmuş. İnsanoğlu Tulpar’ın bilge kimliğini, muhteşem güçlerini, konuşabilme ayrıcalığını, zaman-mekân yolculuğu yapabildiğini bilmiyormuş.
Sahibi kabul ettiği Kul’un göz yaşlarına derman olmak için sessizce yanında belirmiş. Kul, Tulpar’ı gördüğünde, daha önce böylesine muhteşem bir güzelliği görmediğine eminmiş. Oysa Tulpar Kul’un yansımasıymış. Kul muhteşemliğini Tulpar sayesinde yeniden keşfedecekmiş.
Hikayesinde Tulpar’la, düşmanlarını yenmişler, engellerinden kurtulmuşlar, sorunlarını aşmışlar, korkularını yenmişler, hayallerine ulaşmışlar…
Peki sen Tulpar ile tanışmaya hazır mısın?
Biz TULPARAS olarak; sizi dinlemeye, sizinle konuşmaya, her engelde yanınızda olmaya hazırız.
Biz TULPARAS olarak; alınabilecek önlemlerle, engeller oluşmasın diye yanınızdayız…