Blog

Bir kamera kaydetse seni,  en çok 8 metrekare alan içinde geçiştirilmiş ömürlerden biri olduğunu mu görürsün;?... Televizyon ekranına feda ettiğin, kıymeti bilinmemiş nefeslerinle  azalan ömründür.. Lakin bunu fark etmek yerine telefondan...

İnsan olduğunu fark edemeyen bir cana, insanlığı fark ettirebilmek olsun bugünün amacı.... Bir insanı mutlu etmeye çalışmanın yaşamımıza katacağı anlamı hissetmek olsun. ..  Paylaşacağımız bir kaç hikaye şimdilik... Tüm bu hikayeler etrafımız...

Savruldum… Yoruldum… Durdum… …………….. Kulağımda neşeli melodiler, umuda yol olacak, yaşama tutunacak bir şeyler arayışındayım… Sanıyorum ki doğduğumdan beri bu arayışım hiç geçmedi, hep bir yanım eksikmiş gibi hissedişim itti be...

VAZGEÇMEK Ne kadar zaman oldu kendimden vazgeçeli bilmiyorum ama, kendimden vazgeçtiğimi yeni yeni anlıyorum… Herkesin derdi ile dertlenmeyi insanlık gereği saymışım… Ne zaman başladı, nereden geldi bu yanılsama bilmiyorum ama elimde nedenini...

(Danışanımızın izni ile...)   Kimim ben…? Yalansız yargısız bir soru kendime… Cevabı kocaman bir sessizlik… Ben kimim…? Kimler için gerçeğim? Kimler için alınıp, işi bitince verilen bir nefes gibiyim?... Kimde kalıcı kimde geçiciyim...

Beni değiştirme… Hayallerimi, Yapabileceklerimi, yapmak istediklerimi… Değiştirme… Yapma… Babamın son nefesinin üzerinden 30 sene geçmiş… Bende kanayan hayallerimin, kırılan kanatlarımın açısı dün gibi taze…. Ne kızabiliyor...

İşgal devletleri "bitti” gözüyle bakarken haritaya "bittiklerini” gösterecek direnişi hayal edemezlerdi… Tarihin yazmadığı bir inançtı yenildikleri… Tarihin yazamayacağı acımasızlıklarına alacakları cevapla gömüleceklerdi sulara… Halk olmanın teme...